Het ontstaan van de brievenbussticker
Het was 1989 toen het milieu een belangrijk item op de kaart werd. Er moest iets gedaan worden aan de toenemende stroom papieren reclame folders. Consumentenorganisaties en de reclamebranche kwamen al in 1990 tot een akkoord. Dit akkoord leidde tot de aanwezigheid van een sticker op brievenbussen. De sticker was bedoeld om ongewenste folders te voorkomen. De regeling was in het begin geen succes. De aangeboden brievenbussticker was moeilijk verkrijgbaar en weerde niet alleen reclamefolders, maar ook de geliefde huis-aan-Huis bladen.
Er kwamen verschillende nee-stickers
In het begin van 1992 vonden consumentenorganisaties dat er twee soorten brievenbusstickers moesten komen, zodat de consument de keuze kreeg om niet elke vorm van brievenbusreclame te weren, maar zelf kon bepalen of zij reclamefolders en/of huis-aan-huis bladen wilde weren. Consumentenorganisaties pleite er dan ook voor dat er een brievenbussticker kwam die alleen ongeadresseerd drukwerk tegenhield, en huis-aan-huis bladen wel bezorgd zouden worden. Daarnaast zou er ook een brievenbussticker komen die al het ongeadresseerd drukwerk en de huis-aan-huis bladen moet weren.
Het ontstaan van de Reclame Code Commissie
In het begin van 1993 worden twee brievenbusstickers waar consumentenorganisaties voor streden geïntroduceerd. Vanaf 2 maart 1993 waren beide stickers (nee nee sticker en nee ja sticker) verkrijgbaar. Daarnaast werd er ook een klachtenregeling opgericht in 1993. Consumenten die toch reclame bezorgd kregen ondanks hun brievenbussticker, konden een klacht indienen tegen de verspreider van de reclame bij de Reclame code Commissie. Deze commissie bestaat nog steeds.
Code voor de verspreiding van ongeadresseerd reclamedrukwerk (VOR)
Naast de Reclame Code Commissie was in 1993 een code voor de verspreiding van ongeadresseerd reclamedrukwerk opgericht. In de Code VOR wordt omschreven wat er verstaan wordt onder ongeadresseerd reclamedrukwerk en Huis-aan-Huisbladen. Er worden richtlijnen opgesteld waarin duidelijk omschreven staat welke vorm van reclame in welke 2 categorieën (ongeadresserd reclamedrukwerk, Huis-aan-Huis bladen) thuis horen. Ook wordt omschreven welke tekst op de brievenbussticker hoort, zodat de betekenis van deze tekst voor iedereen duidelijk is. In de code staat omschreven dat een Nee Nee brievenbussticker de tekst “géén ongeadresseerd reclamedrukwerk, géén Huis-aan-Huis bladen” dient te bevatten. Een Nee Ja brievenbussticker moet voorzien zijn van de tekst “géén ongeadresseerd reclamedrukwerk, wél Huis-aan-Huis bladen”. In de code worden ook sancties omschreven bij het niet naleven van de code door reclamebedrijven.
De werking van de sticker
Drie jaar na de introductie van de stickerregeling was 7% van de huishoudens in 1996 voorzien van een brievenbussticker. Echter, nam de verspreiding van het aantal folders uitgedrukt in volume toe. Consumentenorganisaties vonden het effect van de sticker dan ook onvoldoende. Zij beweerden dat de nee-sticker onvoldoende verkrijgbaar was. Partijen uit de reclamebranche waren het daar niet mee eens en concludeerden dat de mensen er geen behoefte aan hadden. Als actie verstuurde papiergroothandel Proost haar relaties brievenbusstickers met de tekst “Ja papier hier Ja”. Dit was de eerste voorloper van de nu erkende ja ja sticker.
Verspreiding reclamedrukwerk neemt toe
Volgens de Volkskrant worden in 1998 maar liefst 10 miljard folders verspreid. In 1990 ontving een Nederlands huishuiden gemiddeld 15,1 reclamefolders per week. 10 jaar later in 2002, was dit opgelopen naar gemiddeld 26,4 stuks. Het hoogtepunt was in 2006 toen Nederlandse huishoudens gemiddeld 40 reclamefolders per week ontvingen. In 2008 toen de wereldwijde financiële crisis toesloeg was er een daling gaande in het aantal verspreide folders. Van 37 folders per week in 2013 naar 30 folders in 2018. In 2018 bezit 23% van de Nederlandse huishoudens een brievenbussticker.
Introductie van de Ja-Sticker
Op 1 januari 2018 werd in Amsterdam de ja-sticker geïntroduceerd. Geen sticker betekent geen ongeadresseerde reclame. Wie wel reclame wil ontvangen, plakt een ja-sticker op de brievenbus. De nee/nee-sticker behoudt dezelfde functie. Het was de eerste gemeente van Nederland die voor deze nieuwe sticker koos tegen de verspreiding van ongewenste reclame. In totaal hebben zestien gemeenten, waaronder vier grote steden, de ja-sticker geïntroduceerd. Nog een tiental heeft invoering op de planning staan. Iedere gemeente heeft hetzelfde doel: papierverspilling tegengaan. In alle gemeenten bij elkaar is er sindsdien 27 miljoen kilo aan papier bespaard.
Wilt u een brievenbussticker op uw brievenbus?
De nee nee sticker is bij ons verkrijgbaar voor €1,65. Door een nee-sticker te plakken voorkomt u onnodige papierverspilling.
